22.30
Ben seni çok sevdim Lidya. Bütün şehirler akan nehirler gibi geçip giderdi hücremden. Bu duvarların ardında özgürlüğü hayal etmek gibi sevdim. Öyle bağlı öyle mayhoş. Çehreme inen bir tokat gibi sarsıldım tüm uykulardan, tüm rüyalardan küs kalktım. Tüm açık denizlerde boğuldum Lidya. Tüm dalgalar güçlü benden. Beni sırtımdan çekiçleyip yere yapıştırdılar. Alnımdan çivileyip betona vurdular. Duvarlarda el izlerim kaldı. İçimde derin acılar, o acıların bıktırdığı organlarım. Hiç bitmeyen baş ağrılarım . Sana yolladığım tüm güller diken oldu parçaladı avuçlarımı. Sokaklarda yürürken çöp konteynırlarına tekmeler attım. Kedilerin dizlerine yattım. Hiç okşanmıyor diye saçlarımı kökünden kazıttım. Her şey bittiği yerden başlar Lidya. Herkes düştüğü yerden kalkar derler oysa ben ayaklarımı bulamıyorum.. Daracık balkonumda çelimsiz bir kardan adam yaparken hayatımın en mutlu gününün o gün olacağını bilseydim eğer durdururdum bütün yaşlarımı. Soğuk salonumdan taşınmazdım.