GÜN3
Han'ın mezarı bulunduğundan ve iki kardeş birbirinin katlini unuttuğundan beri tanırım kendimi. Kafam, beynim ,zihnim ve düşmanlığım namlunun yarım santim gerisinde durur, parmaklarım o tetiğe değer durur. Birbirine değen çanlar gibi, iç içe geçmiş dişliler gibi. Dişlilerin birbirine değerken çıkardığı gürültüde şiirler okurum, hikayeler anlatırım. Bu yüzden siz beni duymazsınız. Sadece ben duyarım. Adımı bilirsiniz, uzanan ellerimi tutarsınız. Bazı geceler bana dokunur bazı geceler benden koparsınız. Aether'i tanımam, 730 gündür bilirim. 730 gündür benim gökyüzümden cehennemime düşsün diye beklerim. Aether 2 gün önce zihnimden cehennemime çakıldı. Yarım saniye daha bekledim cehennemimden zihnime kazındı. Arkasından akan göz yaşlarım toprağa, o toprak ise rengini kızıla bıraktı. Zaman durdu aether gitti, artık yok. Ya tetiği çekeceğim yada intikam için bekleyeceğim. Ya kendimi iteceğim, ya o üfleyecek, saçlarım melteme meltem boynuma dolanacak. Yeri gelecek altımdan kay