BULANTI

        Beni hep bu havalar huzursuz etmiştir Leyla. Çamurlu sular huzursuz etmiştir. Her yanım koca bir çukur. İçi çöp dolu koca bir çukur. 4 kat yükseklikten düşmesine rağmen paramparça olmayan bira şişeleri, damdan uçan yastık kılıfları. Beni hep bu havalar boğuyor Leyla. Mevsimler boğuyor bazen, saatler boğuyor, 97 yılından sonra bir daha asla kullanılmayan takvim yaprakları gibi hissediyorum. Her gün bir sayfası koparılan, sanki umut her sabah yeniden iyileştirir gibi ölü derileri, her gün, yeniden ve yeniden. Beni tekrar başlayamamak yoruyor Leyla. Ne kadar çok çabalarsam çabalayayım parça parça olmak yoruyor beni. Huzuru hissetmek için arabamı tam karşısına çektiğim sahiller yoruyor beni. Hep dalgalı, hep soğuk. Hep yalnız. Her gün biraz daha ölürken, gülmeye çalışmak yoruyor beni. Seni hatırlamaya çalışmak yoruyor beni Leyla. Ben kafesin kapısını açtıktan sonra kanat çırpmaya mahrum bıraktığım kuş yoruyor beni. Saliselik hatıralarla havada durmaya çalışan. Bencilliğim yoruyor a