BULANTI

      40 sene geçti. 40 seneye , 40 anı, 40 anıya 40 umut sığdıramadım, her gün doğumunda yeniden filizlenen. Sonra fark ettim ki aslında tüm savaşlar mağluplar ile dolu. Ama biz hala çavdar tarlasında yüreğimize işleyecek o kokuyu arıyoruz. Aslında yok, artık yok biliyoruz. Hakikat arayışlarla dolu olsa dahi hak bizi asla bulamadı. Bizler kulakları sağır eden yüksekliğin silüetine sığınmış çaresiz çocuklar. Ne kadar beklersek bekleyelim biliriz ki kimse bizi aramaz, bulamaz, dokunamaz, hissedemez. Cesaret edemez. Her şey biraz  benim seni arayışım gibi. Her şey biraz hiç. Belki de biraz kafamın içinde. Kendi yüksekliğimin derin alçaklığındayım. Şikayetim yok. Çünkü bilirim, kimse varamaz oraya. İnan bana şehirler gezdim, insanlar gördüm, insanlarla konuştum kedilerin başını okşadım bazen çiçeklerin kalbini kırdım. Hapishaneler gezdim hücreler okudum, duvarlara yeşil ağaçlar o ağaçların dallarına kuruyan çiçekler çizdim. Ama yine de 40 anıda bir seni bulamadım. Bazen kendimi buldum, so