WALL/1840

 Zihnin 50 kapısından birindeyim. Kaybolmak muhtemel. Pusulamı bu gece öğretinde buluyorum. Susmandan buluyorum, biliyorum ki henüz konuşmadın. 35. kapıda boşluğum var. Unuttuklarımı, unuttuklarını buraya saklıyorum. Biraz karanlık gelse de korkma. Ben sevgi ile yolunu aydınlatacağım. Zihnimin 50 kapısından birindeyim. Kararsızım. Henüz kilitlemediğim kapılar var. Kilitlemeye cesaret edemediğim. Kendimden bakıyorum sana artık. Perdenin ardında değilim. Boş salıncaklar rüzgar darbeleri ile çarpıyor demirlere. Oradan kalkan ben değilim. O yollarda yürümedim. Tasvir etsen bile dokunamam artık. Sesleri duyamam. Sadece hissedebilirim. Yumruklarımı sıkarak, düşüncelerim tüm bu meşakkati beslerken susarak. Ama korkma sakın ben yine kendimden bakarım sana. Perdenin ardından değil. Bileşik sayfaların arasında 2 farklı hikaye gibiyiz. Sen tasvirlerin içinde okşarken satırları ben yine de kendimden yazıyorum sana. Zihnim 50 kapıdan ibaret Algos. Sen hangisindesin bilmiyorum. Senin avuçlarından aldığım pusula ile yönümü bulamıyorum. Işığım yok karanlıktayım. Her yer birbirine benziyor ne Kudüs'ün burada ne kopardığın manolyalar. Sadece paslanan bisikletimin demirleri var. Ben başkası ile mutlu olamam Algos. Bin bir geceye bin bir maske sığdırdım. O maskelerin içine bin bir surat sakladım. Gelemezsin dediler, gittim Algos. Susamazsın dediler bağırdım. Bekleyemezsin dediler, ruhumu zamana sattım. O'nunda dediği gibi ''ben sana mecburum sen yoksun'' Hayır başka türlü olmayacak bilirim. Çünkü ben sana mecburum, bilemezsin. 

Yunus'um dergahımı arıyorum. Kibrim aşkımı kör edene dek bütün toprağın sesini duyuyorum. Kibrim aşkımı kör edene dek karıncaların sesini duyuyorum. Bin bir dergahtan kovuluyorum Algos. Yunus'un kibrindeyim üzerimde bir çuval buğday pahasına giydiğim örtülü ,beşeri takım. Ellerimde aylarca su taşıdığım kuyudan çıkan suyun son damlası. Sabrımın sonundayım, dağların ardında adı bilinir bir Yunus ama dergahımda bir köleyim Algos. Kimsenin tanımadığı. Sen bana risâletü'n nushiyye ben sana asi kalanım. Ama sen benim zihnimde tek nüshası kalanımsın. Eşsizsin. Diyeceğim odur ki sen bana ol ruh, ve nefs ben sana arafat olacağım. Sen Faran olsan dahi, tek bir kitap düşünce avuçlarıma, ben bütün geçmişi unutacağım. Ben bir zarathustra sen fener olana kadar ben zihnimin  kapılarında kaybolacağım.

Bakmak ve görmek aynı şey değildir Algos. Bilmekle öğrenmek, saklanmak ve beklemek aynı şeyler değildir. Sende biliyorsun aynı olmadıklarını. Ama yine benden duymak istiyorsun. Ben seni bilmek değil öğrenmek, sana bakmak değil görmek, saklanmak değil beklemek istiyorum. Ama nereye kadar zihnimin labirentinde 50 farklı kapıda, 50 farklı hikayenin, yaranın, kabusun, umudun, illüzyonun içinde kaybolabilirim bilmiyorum. Çünkü zamanım yok. Yelkovan ve akrep daha fazla ilerleyemez artık. Beşeri değilim inan, zahiri geldim sana. Ama bil ki , cümlelerimi boynuma dolayıp apoletli idamı beklemekteyim. Rütbesi yakasına iliştirilen herkes gibi, son tekmeyi vurmadan önce bütün gücümü toplamak üzereyim. Korkmaktan değil inan. Son saatlerde senin gözlerine bakamamaktandır çelişkilerim. Cümlelerimdeki anlam kaymaları hep bundandır. Bir kağıt bir kalem ellerimde Algos, telaşım şah-et sen okumadan gidersem son şiirimi, celladın ayaklarına yalvarmaktandır.